Τα παιγνίδια με χτυπήματα ξύλων, παρουσίαζαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αρκετά απ' αυτά παίζονταν κι από μεγάλους.

Πολλοί μελετητές ισχυρίζονται, πως τα παιγνίδια αυτά, οργανώνονταν και παίζονταν από τα τσοπανόπουλα, όταν αυτά αντάμωναν στα διάφορα οροπέδια, στα οποία έβοσκαν τα γιδοπρόβατά τους. Εκεί, το υλικό που είχαν στη διάθεση τους και ήταν μάλιστα εν αφθονία, ήταν το ξύλο και αυτού του υλικού τις δυνατότητες, προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν για την ψυχική τους ευχαρίστηση. Ο ισχυρισμός αυτός, φαίνεται πως απόλυτα ευσταθεί, αφού μελετώντας κάποιος τα παιγνίδια αυτά, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει πως το κύριο χαρακτηριστικό των παιγνιδιών αυτών, ήταν η δύναμη και η τραχύτητα, χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ορεσίβιων αυτών παιχτών.

Πάντως και στην κατηγορία αυτή των παιγνιδιών, αξίζει να τονισθεί η ευρηματικότητα και η επινοητικότητα των παιδιών και είναι άξιον θαυμασμού το γεγονός ότι ένα τέτοιο υλικό, γινόταν θαυμάσιο εργαλείο παιγνιδιού στα χέρια των πάντα ευδιάθετων παιδιών.


περισσότερα περί παιγνιδιών
στο βιβλίο - Λεύκωμα του Γιώργου Σαγώνα
- ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ -